Εξειδικευμένες υπηρεσίες
Γενικά
Το πάγκρεας είναι ένας επιμήκης αδένας που βρίσκεται στην ράχη μας, πίσω από το στομάχι. Αναγνωρίζουμε ανατομικά την κεφαλή, τον αυχένα, το σώμα και την ουρά. Έχει ένα κεντρικό σωληνάκι (παγκρεατικός πόρος) που καταλήγει στο δωδεκαδάκτυλο, μέσα από τον οποίο εκκρίνονται τα ένζυμα για την πέψη. Η κατάληξη του παγκρεατικού πόρου είναι στο φύμα του Vater, όπου καταλήγει και ο χοληδόχος πόρος που μεταφέρει την χολή στο δωδεκαδάκτυλο.
Η λειτουργία του παγκρέατος είναι πολύπλοκη αλλά εν συντομία παίζει ρόλο στην παραγωγή ενζύμων για την πέψη των τροφών (εξωκρινής μοίρα του παγκρέατος), αλλά ταυτόχρονα παράγει διάφορες ορμόνες όπως η ινσουλίνη και η γλουκαγόνη που ρυθμίζουν το μεταβολισμό μας (ενδοκρινής μοίρα του παγκρέατος).
Οι παθήσεις του παγκρέατος είναι πολλές και δεν δύνανται να καλυφθούν σε ένα σύντομο κείμενο όπως αυτό. Κάποιες παθήσεις του παγκρέατος μπορεί να δώσουν έντονα συμπτώματα όπως η οξεία παγκρεατίτιδα, όμως υπάρχουν σοβαρές παγκρέατος όπως ο καρκίνος που ενδέχεται να δώσει ελάχιστα συμπτώματα στην αρχή και με αυτό τον τρόπο να καθυστερήσει η διάγνωση.
Οξεία Παγκρεατίτιδα
Παγκρεατίτιδα σημαίνει φλεγμονή του παγκρεατικού αδένα που αδρά μπορεί να είναι οξεία (δηλαδή με απότομη έναρξη και δυνητικά ιάσιμη με την κατάλληλη αντιμετώπιση) ή χρόνια παγκρεατίτιδα όπου ο αδένας σταδιακά σε μεγάλο διάστημα περνά από μια κατάσταση όπου εναλλάσσεται η φλεγμονή και η επούλωση με αποτέλεσμα την ουλοποίηση του αδένα και την απώλεια της λειτουργίας του.
Η οξεία παγκρεατίτιδα οφείλεται σε διάφορους παράγοντες που δρουν στο πάγκρεας, οι πιο συνηθισμένοι στο δυτικό κόσμο είναι το αλκοόλ, οι λίθοι που βρίσκονται στο χοληδόχο πόρο και το φύμα του Vater (χοληδοχολιθίαση), κάποια φάρμακα, το τραύμα στον αδένα, ιώσεις κ.τ.λ. Η οξεία παγκρεατίτιδα μπορεί να είναι ήπια ή σοβαρή και απειλητική για τη ζωή εάν δεν αντιμετωπιστεί.
Τα συμπτώματα της παγκρεατίτιδας είναι ο ισχυρός πόνος που εντοπίζεται στην ανώτερη κοιλιά και αντανακλά συνήθως στην πλάτη. Η διάγνωση γίνεται με κλινικά, βιοχημικά και απεικονιστικά κριτήρια στο νοσοκομείο και αντιμετωπίζεται αρχικά με υποστήριξη του ασθενούς με υγρά, αφαίρεση του αιτίου που την προκάλεσε, αποχή από τη διατροφή για λίγες μέρες έως ότου ο ασθενής μπορεί να την ανεχθεί από το στόμα. Σοβαρές περιπτώσεις οξείας παγκρεατίτιδας μπορεί να επιπλακούν και να απαιτηθούν αντιβιώσεις, διατροφική υποστήριξη, διαχείριση των υγρών και υποστήριξη των άλλων συστημάτων.
Προκαρκινικές καταστάσεις
Η χρόνια παγκρεατίτιδα, κυστικές αλλοιώσεις του παγκρέατος όπως το ενδοπορικό θηλώδες νεόπλασμα του παγκρέατος (IPMN), το βλεννώδες κυσταδένωμα κά που μπορεί να οδηγήσουν σε δυσπλαστικές αλλοιώσεις στο πάγκρεας που μπορεί να οδηγήσουν σε ανάπτυξη καρκίνου. Το κάπνισμα, ο σακχαρώδης διαβήτης και η κληρονομικότητα είναι επίσης παράγοντες που μπορεί να οδηγήσουν σε νεόπλασμα του παγκρέατος που δυστυχώς είναι από τους πιο θανατηφόρους καρκίνους που βρίσκεται σε αύξηση στο δυτικό κόσμο.
Καρκίνος του παγκρέατος
Ο καρκίνος του παγκρέατος είναι μια σοβαρή πάθηση που προσβάλλει την εξωκρινή μοίρα του παγκρέατος. Χαρακτηρίζεται από την ανώμαλη ανάπτυξη των αδενικών κυττάρων του παγκρέατος ή τα κύτταρα των πόρων του αδένας, που οδηγεί στο σχηματισμό όγκων.
Τα συμπτώματα του καρκίνου του παγκρέατος μπορεί να ποικίλλουν, αλλά τα κοινά συμπτώματα περιλαμβάνουν κοιλιακό άλγος που μπορεί να είναι ήπιο ή έντονο, η απώλεια βάρους και ίκτερο. Διαγνωστικές εξετάσεις που χρησιμεύουν στη διάγνωση είναι απεικονιστικές εξετάσεις όπως η αξονική (CT) και η μαγνητική (MRI) τομογραφία καθώς και ο ενδοσκοπικός υπέρηχος με λήψη βιοψιών (EUS-FNA/FNB_ χρησιμοποιούνται για την επιβεβαίωση της παρουσίας καρκίνου (link).
H συχνότητα του καρκίνου του παγκρέατος είναι σημαντική στο δυτικό κόσμο, με χιλιάδες νέες περιπτώσεις να διαγιγνώσκονται κάθε χρόνο. Δυστυχώς παρατηρείται με ανησυχητική αύξηση τα τελευταία χρόνια σε όλο και μικρότερες ηλικίες. Η κατανόηση της επιδημιολογίας αυτής της νόσου είναι ζωτικής σημασίας για την αποτελεσματική πρόληψη και θεραπεία.
Οι θεραπευτικές επιλογές για τον καρκίνο του παγκρέατος περιλαμβάνουν τη χειρουργική επέμβαση, τη χημειοθεραπεία και την ακτινοβολία. Αν και τα ακριβή αίτια του καρκίνου του παγκρέατος δεν είναι πλήρως κατανοητά, ορισμένοι παράγοντες κινδύνου, όπως το κάπνισμα, η παχυσαρκία, ο σακχαρώδης διαβήτηης και το οικογενειακό ιστορικό, μπορεί να αυξήσουν την πιθανότητα εμφάνισης αυτής της πάθησης.
Νευροενδοκρινικοί όγκοι του παγκρέατος
Οι νευροενδοκρινείς όγκοι του παγκρέατος (neuroendocrine tumours – pNET) είναι πολύ σπάνιοι όγκοι που αναπτύσσονται από την ενδοκρινική μοίρα του αδένα. Όπως προαναφέρθηκε στο παγκρεατικό αδένα υπάρχουν εξειδικευμένα κύτταρα που παράγουν ορμόνες και ρυθμίζουν το μεταβολισμό μας. Τέτοια κύτταρα για παράδειγμα είναι τα βήτα κύτταρα του παγκρέατος, τα οποία παράγουν την ινσουλίνη ή τα άλφα κύτταρα του παγκρέατος που παράγουν την γλουκαγόνη καθώς και άλλα εξειδικευμένα κύτταρα.
Οι νευροενδοκρινικοί όγκοι μπορεί να παράγουν συμπτώματα εάν εκκρίνουν ορμόνες ή μπορεί να μην παράγουν ορμόνες και στην περίπτωση αυτή ονομάζονται μη-λειτουργικοί νευροενδοκρινικοί όγκοι. Παραδείγματα λειτουργικών όγκων είναι το ινσουλίνωμα, το γλουκαγόνωμα, το γαστρίνωμα κ.ά. Τα συμπτώματα για παράδειγμα του ινσουλινώματος προκύπτουν από την παραγωγή ινσουλίνης και εκφράζονται με συμπτώματα συμβατά με υπογλυκαιμία (ανησυχία, εφίδρωση, ταχυπαλμία, λιποθυμική διάθεση κ.ά.) τα οποία περνάνε μετά τη λήψη του φαγητού.
Παρά τη σπανιότητα τους (λιγότερο από 10 περιστατικά ανά εκατομμύριο πληθυσμού ανά έτος) οι νευροενδοκρινικοί όγκοι έχουν μεγάλο ενδιαφέρον, και πραγματικά λόγω του μικρού τους μεγέθους είναι δύσκολο να βρεθούν και να θεραπευτούν. Για το λόγο αυτό ασχολούνται εξειδικευμένες ομάδες με εμπειρία στο κομμάτι της παγκρεατολογίας όπως η ομάδα μας, που γνωρίζει τις ιδιαιτερότητες αυτών των όγκων.
Νευροενδοκρινείς όγκοι του παγκρέατος μπορεί να είναι εντελώς σιωπηροί χωρίς ιδιαίτερα συμπτώματα και μπορεί να βρεθούν σε τυχαίο έλεγχο για άλλη αιτία. Η αξιολόγηση των νευροενδοκρινικών όγκων είναι σημαντική, ιδιαίτερα με ενδοσκοπικό υπερηχογράφημα (link) με το οποίο μπορεί να ληφθεί βιοψία, να γίνει σταδιοποίηση του όγκου και έτσι να ληφθούν οι σωστές θεραπευτικές αποφάσεις.
Χρόνια παγκρεατίτιδα
Η χρόνια παγκρεατίτιδα από την άλλη έχει μια μακρόχρονη πορεία και τις περισσότερες φορές σχετίζεται με την χρόνια κατανάλωση αλκοόλ και το κάπνισμα. Μπορεί να έχει συμπτώματα πόνου, απώλειας βάρους, δυσπεψίας, διαρροιών και η διάγνωση συνήθως είναι ακτινολογική. Η θεραπεία έγκειται στην αφαίρεση του προδιαθεσικού παράγοντα και η υποστήριξη του ασθενούς με ένζυμα, αντιοξειδωτικά, παυσίπονα ή και επεμβάσεις ενδοσκοπικές ή χειρουργικές σε σοβαρές περιπτώσεις.
Γενικά
Το σύνδρομο του βραχέος εντέρου αναφέρεται στο σύνολο των παθοφυσιολογικών μηχανισμών, τα συμπτώματα, τα προβλήματα και τις επιπλοκές που προκύπτουν μετά από μια μαζική εντερική εκτομή. Η απορρόφηση των θρεπτικών συστατικών βρίσκεται σε άμεση συνάρτηση με την απορροφητική επιφάνεια του εντέρου. Αν μειωθεί η απορροφητική επιφάνεια του εντέρου κάτω από ένα κρίσιμο όριο τότε το έντερο ανεπαρκεί να απορροφήσει τα απαραίτητα συστατικά για τη διατήρηση της υγείας του οργανισμού.
Το σύνδρομο του βραχέος εντέρου λοιπόν είναι μια κατάσταση εντερικής ανεπάρκειας η οποία προκύπτει μετά από δραστική μείωση της επιφάνειας του εντέρου και η οποία απαιτεί διατροφική υποστήριξη για την ικανοποίηση των αναγκών του οργανισμού σε υγρά και σε μακρο και μικροθρεπτικά στοιχεία.
Οι αιτίες του συνδρόμου του βραχέος εντέρου
Στους ενήλικες μαζικές εντερικές εκτομές συμβαίνουν συνήθως μετά από αγγειακά καταστροφικά συμβάματα όπως οι αρτηριακές εμβολές ή οι αρτηριακές ή φλεβικές αποφράξεις που οδηγούν σε εκτεταμένες νεκρώσεις του λεπτού εντέρου.
Μια άλλη σημαντική αιτία στους ενηλίκους είναι οι φλεγμονώδεις παθήσεις του εντέρου (link) που οδηγούν σε πολλαπλές εντερεκτομές και συνεπώς σε βράχυνση του εντέρου. Άλλα αίτια αποτελούν εντερικές εκτομές για καρκίνο ή ακτινικές βλάβες μετά από ακτινοθεραπεία.
Στα παιδιά τα αιτία μπορεί να είναι συγγενή όπως στις εντερικές ατρησίες αλλά συνήθως είναι επίκτητα και ακόλουθα μαζικής εντερεκτομής μετά από νεκρωτική εντεροκολίτιδα.
Κι ενώ παραδοσιακά το βραχύ έντερο ορίζεται όταν το μήκος του λεπτού εντέρου είναι κάτω από δύο μέτρα, η εμπειρία μας δείχνει ότι δεν έχει σημασία μόνο το μήκος όσο και η λειτουργία του υπολειπόμενου εντέρου μετά από μια μεγάλη εκτομή.
Είναι δηλαδή ένας συνδυασμός ανατομικού και λειτουργικού συνδρόμου.
Συμπτώματα
Συνοπτικά το σύνδρομο του βραχέος εντέρου χαρακτηρίζεται από μεγάλες διάρροιες, στεατόρροια (δυσαπορρόφηση του λίπους), σημαντικές διαταραχές του ύδατος και των ηλεκτρολυτών, δυσαπορρόφηση θρεπτικών συστατικών, απώλεια βάρους, υποθρεψία και άλλα συνοδά προβλήματα όπως η χολολιθίαση, η νεφρολιθίαση, η γαλακτική οξέωση κα.
Αντιμετώπιση
Η αντιμετώπιση των ασθενών με ΣΒΕ έχει στόχο τη διατήρηση της θρέψης και της ομοιόστασης των υγρών και ηλεκτρολυτών, και την αποφυγή επιπλοκών τόσο από την υποκείμενη νόσο όσο και από τις δικές μας θεραπευτικές παρεμβάσεις. Απώτερος σκοπός είναι η διατήρηση μιας όσο γίνεται καλύτερης ποιότητας ζωής για τους ασθενείς.
Για να επιτευχθούν αυτοί οι στόχοι απαιτείται πολυεπιστημονική προσέγγιση των ασθενών αυτών για την διαχείριση των πολύπλοκων ιατρικών, χειρουργικών, διατροφικών και ψυχοκοινωνικών τους προβλημάτων
Σε κάθε περίπτωση μετά από μια μαζική εντερική εκτομή θα απαιτηθεί η σταθεροποίηση του ασθενούς και η διόρθωση της ισορροπίας των υγρών και των ηλεκτρολυτών. Οι απώλειες θα πρέπει να αντικατασταθούν με ενδοφλέβια διαλύματα και να υπάρξει αιμοδυναμική σταθερότητα. Θα ακολουθήσει μια περίοδος τουλάχιστον 7-10 ημερών όπου θα χρειαστεί παρεντερική διατροφή δηλαδή η σίτιση από την φλέβα.
Το επόμενο βήμα είναι η ελάττωση της λήψης υπότονων υγρών από το στόμα (δηλαδή υγρών με χαμηλή περιεκτικότητα σε νάτριο). Η ενυδάτωση από το στόμα πρέπει να γίνει με διαλύματα γλυκόζης νατρίου. Το διάλυμα πρέπει να έχει συγκέντρωση νατρίου 90-120 mmmol/l και ένα τέτοιο διάλυμα είναι το διάλυμα του WHO. Τα υγρά αυτά πρέπει να περιορίζονται σε 1-1,5 λίτρα την ημέρα
Προσαρμογή του εντέρου
Ως προσαρμογή εννοούμε το σύνολο των ανατομικών και λειτουργικών μεταβολών που υπόκειται ο πεπτικός σωλήνας χάρις στις οποίες αυξάνεται σταδιακά η απορροφητική ικανότητα του εναπομείναντος εντέρου. Στην προσαρμογή παρατηρείται δομική προσαρμογή του ειλεού με κυτταρική υπερπλασία του επιθηλίου, επιμήκυνση των εντερικών λαχνών και βάθυνση των εντερικών βοθρίων. Συνάμα γίνεται και μια λειτουργική προσαρμογή με επιβράδυνση του χρόνου διάβασης του εντέρου. Η προσαρμογή μπορεί να πάρει μέχρι και 2 χρόνια.
Επίσης οι ασθενείς προσαρμόζονται λειτουργικά με το να παρουσιάζουν υπερφαγία κατανάλωση δηλαδή υπερθερμιδικής δίαιτας. Η ενθάρρυνση τηε υπερφαγίας σε ασθενείς με ΣΒΕ βοηθά την διαδικασία της προσαρμογής και φαίνεται να παίζει σημαντικό ρόλο στην προσαρμογή.
Γύρω το 50% των ασθενών σε ολική παρεντερική διατροφή θα γυρίσουν σε εντερική ή από του στόματος διατροφή σε διάστημα 1-2 ετών για την πλειονότητα των ασθενών ενώ νέα δεδομένα μιλάνε για 3-4 χρόνια για ένα 20% των ασθενών.
Παράγοντες που επηρεάζουν την προσαρμογή αποτελούν η χρησιμοποίηση του εντέρου. Η παρουσία τροφής στο έντερο αυξάνει την αιματική ροή και κινητοποιεί τροφικούς, νευροχημικούς και ενδοκρινικούς μηχανισμούς που αποτελούν την προσαρμογή.
Φαρμακευτικά έχουν δοκιμαστεί διάφορες ουσίες. Αρκετά υποσχόμενη είναι η χρήση των GLP-2 αναλόγων (teduglutide ,)όπου υπάρχουν ενδείξεις θετικών αποτελεσμάτων. H ορμόνη GLP-2 παράγεται φυσιολογικά από τα L κύτταρα που βρίσκονται στον ειλεό και το κόλον και αποτελεί έναν ειδικό εντερικό τροφικό παράγοντα που προκαλεί αύξηση του ύψους των λαχνών και εμβάθυνση των κρυπτών του εντέρου, αύξηση του μήκους και της διαμέτρου του εντέρου.
Συμπερασμα – η συμβολή της ομάδας μας
Κάθε ασθενής με βραχύ έντερο πρέπει να αντιμετωπίζεται ως ξεχωριστή οντότητα μια που ο καθένας τους έχει διαφορετική υποκείμενη διάγνωση, διαφορετικό μήκος υπολειπόμενου εντέρου με διαφορετική λειτουργικότητα και τέλος διαφορετικά ψυχοκοινωνικά χαρακτηριστικά.
Κάθε απόφαση για την υγεία του ασθενούς πρέπει να γίνεται με τη δική του συνεργασία και συναίνεση μια που κάθε ασθενής ξέρει το πρόβλημά του καλύτερα από τον καθένα μας. Τα ειδικά κέντρα που ασχολούνται με την ιδιαίτερη αυτή κατηγορία ασθενών πρέπει να είναι κατάλληλα εξοπλισμένα και επανδρωμένα, ούτως ώστε να μπορούν να αντεπεξέλθουν όχι μόνο στις ιατρικές και διαιτητικές ανάγκες των ασθενών, αλλά και στις ψυχολογικές και κοινωνικές τους ανάγκες καθώς επίσης με θέματα εκπαίδευσης όσο και με θέματα ποιότητας ζωής.
Το ενδιαφέρον και η εξειδίκευση στα θέματα αυτά που υπάρχει στην ομάδα AthensGastrο και η συνεργασία με εξειδικευμένες ομάδες μπορεί να βοηθήσει ασθενείς με σύνδρομο βραχέος εντέρου και εντερική ανεπάρκεια.
Εισαγωγή
Η ιδιοπαθής φλεγμονώδης νόσος του εντέρου (ΙΦΝΕ) είναι μια χρόνια πάθηση που επηρεάζει το πεπτικό σύστημα. Οι δύο κύριοι τύποι ΙΦΝΕ είναι η Νόσος του Crohn και η Ελκώδης Κολίτιδα, που μοιράζονται κοινά χαρακτηριστικά αλλά επίσης παρουσιάζουν και σημαντικές διαφορές.
Νόσος του Crohn
Η νόσος του Crohn είναι μια χρόνια φλεγμονώδης νόσος που μπορεί να επηρεάζει το πεπτικό σύστημα σε όλο του το μήκος, από το στόμα έως τον πρωκτό. Η ακριβής αιτία της νόσου του Crohn είναι άγνωστη, αλλά πιστεύεται ότι είναι ένας συνδυασμός γενετικών, περιβαλλοντικών παραγόντων και μη φυσιολογικής ανοσολογικής απόκρισης. Μπορεί να επηρεάσει κάθε ηλικία και φύλο αν και φαίνεται να έχει μια ιδιαίτερη επίπτωση στις ηλικίες από 15-29 έτη.
Τα συμπτώματα ποικίλλουν, αλλά συνήθως περιλαμβάνουν κοιλιακό πόνο, διάρροια, κόπωση, απώλεια βάρους και υποθρεψία. Η θεραπεία για την νόσο του Crohn αποσκοπεί στη μείωση της φλεγμονής, τον έλεγχο των συμπτωμάτων και την πρόληψη των επιπλοκών. Οι θεραπευτικές επιλογές περιλαμβάνουν φαρμακευτική αγωγή, χειρουργική επέμβαση και αλλαγές στον τρόπο ζωής, όπως τροποποίηση της διατροφής, διακοπή του καπνίσματος και τεχνικές μείωσης του στρες. Αν και επί του παρόντος δεν υπάρχει ριζική θεραπεία για τη νόσο του Crohn, με την κατάλληλη διαχείριση και φροντίδα, τα άτομα με την πάθηση μπορούν να ζήσουν μια πλήρη και ενεργή ζωή.
Ελκώδης κολίτιδα
Η ελκώδης κολίτιδα είναι μια χρόνια φλεγμονώδης νόσος του εντέρου που προσβάλλει την εσωτερική επένδυση του παχέος εντέρου και του ορθού που ονομάζεται βλεννογόνος. Σε αντίθεση με τη νόσο του Crohn δεν επηρεάζεται το λεπτό έντερο.
Η ακριβής αιτία της ελκώδους κολίτιδας είναι άγνωστη, αλλά πιστεύεται ότι είναι αποτέλεσμα μιας μη φυσιολογικής απόκρισης του ανοσοποιητικού συστήματος. Τα πιο συνηθισμένα συμπτώματα της ελκώδους κολίτιδας περιλαμβάνουν κοιλιακό άλγος, διάρροια, αιμορραγία από το ορθό, κακουχία και απώλεια βάρους. Η θεραπεία για την ελκώδη κολίτιδα εξαρτάται από τη σοβαρότητα και την έκταση της νόσου και μπορεί να περιλαμβάνει φαρμακευτική αγωγή, αλλαγές στη διατροφή και, σε σοβαρές περιπτώσεις, χειρουργική επέμβαση για την αφαίρεση του προσβεβλημένου τμήματος του παχέος εντέρου. Είναι σημαντικό για τα άτομα με ελκώδη κολίτιδα να παρακολουθούν τακτικά τα συμπτώματά τους και να συνεργάζονται με τον γαστρεντερολόγο για τη διαχείριση της νόσου.
Αντιμετώπιση των ΙΦΝΕ
Οι θεραπευτικές επιλογές για τη φλεγμονώδη νόσο του εντέρου (IΦΝΕ) εξαρτώνται από τη σοβαρότητα της νόσου. Κάθε ασθνενής με νόσο Crohn ή Ελκώδη κολίτιδα είναι ξεχωριστός και με γνώμονα τις ιδιαίτερες ανάγκες του, προσαρμόζεται και η θεραπευτική μας προσέγγιση.
Για την ήπια ΙΦΝΕ, φάρμακα όπως τα αμινοσαλικυλικά μπορούν να είναι αποτελεσματικά στη μείωση της φλεγμονής. Η μέτρια ΙΦΝΕ μπορεί να απαιτεί συνδυασμό φαρμάκων, συμπεριλαμβανομένων των κορτικοστεροειδών και των ανοσοκατασταλτικών. Για σοβαρή ΙΦΝΕ, μπορεί να είναι απαραίτητα βιολογικά φάρμακα, τα οποία στοχεύουν συγκεκριμένες πρωτεΐνες που προκαλούν φλεγμονή. Σε ορισμένες περιπτώσεις, μπορεί να απαιτηθεί χειρουργική επέμβαση για την αφαίρεση τμημάτων του εντέρου που πάσχουν ανεπανόρθωτα.
Εκτός από τις ιατρικές θεραπείες, οι μεταβολές του τρόπου ζωής, όπως η υγιεινή διατροφή, η τακτική άσκηση και οι τεχνικές μείωσης του στρες, μπορούν επίσης να βοηθήσουν στη διαχείριση των συμπτωμάτων της ΙΦΝΕ και στη βελτίωση της συνολικής υγείας. Είναι σημαντικό για τα άτομα με ΙΦΝΕ να συνεργάζονται στενά με την ιατρική ομάδα για να καθορίσουν το πιο αποτελεσματικό σχέδιο θεραπείας για τη συγκεκριμένη πάθηση τους.
Τι είναι οι βιολογικές θεραπείες;
Τα βιολογικά φάρμακα είναι ένας τύπος φαρμάκου που χρησιμοποιείται για τη θεραπεία φλεγμονωδών νόσων του εντέρου, όπως η νόσος του Crohn και η ελκώδης κολίτιδα. Αυτά τα φάρμακα δρουν στοχεύοντας συγκεκριμένες πρωτεΐνες στο ανοσοποιητικό σύστημα που προκαλούν φλεγμονή. Τα βιολογικά φάρμακα συνταγογραφούνται συνήθως όταν άλλες θεραπείες έχουν αποτύχει ή δεν είναι αρκετά αποτελεσματικές. Μπορεί να είναι ακριβά και να έχουν παρενέργειες όπως λοιμώξεις, αντιδράσεις από την έγχυση και αυξημένο κίνδυνο εμφάνισης ορισμένων τύπων καρκίνου. Ωστόσο, σε πολλές περιπτώσεις, τα βιολογικά φάρμακα μπορούν να ελέγξουν με επιτυχία τα συμπτώματα και να βελτιώσουν την ποιότητα ζωής των ατόμων που ζουν με ΙΦΝΕ. Είναι σημαντικό να συζητήσετε τους κινδύνους και τα οφέλη των βιολογικών φαρμάκων με τον πάροχο υγειονομικής περίθαλψης για να καθορίσετε εάν αυτή η θεραπευτική επιλογή είναι κατάλληλη για εσάς.
Ο ρόλος της διατροφής στις ΙΦΝΕ
Η διατροφή διαδραματίζει κρίσιμο ρόλο στη διαχείριση της νόσου Crohn και της ελκώδους κολίτιδας. Η σωστή διατροφή μπορεί να βοηθήσει στην ανακούφιση των συμπτωμάτων και στην προώθηση της επούλωσης σε ασθενείς με ΙΦΝΕ. Οι διατροφικές συστάσεις για τους ασθενείς με ΙΦΝΕ ποικίλλουν ανάλογα με τον τύπο και τη σοβαρότητα της πάθησης. Σε γενικές γραμμές, μια δίαιτα χαμηλής περιεκτικότητας σε υπολείμματα που περιορίζει την πρόσληψη φυτικών ινών και αποφεύγει ορισμένες τροφές που προκαλούν φλεγμονή μπορεί να βοηθήσει στη μείωση των συμπτωμάτων και του ερεθισμού στο πεπτικό σύστημα. Είναι επίσης σημαντικό να διασφαλιστεί ότι οι ασθενείς λαμβάνουν επαρκή θρεπτικά συστατικά, όπως πρωτεΐνες, βιταμίνες και μέταλλα.
Ψυχολογικοί παράγοντες – ποιότητα ζωής
Πέρα από τα σωματικά συμπτώματα, η ΙΦΝΕ μπορεί επίσης να έχει σημαντικό αντίκτυπο στην ψυχολογική ευεξία και την ποιότητα ζωής των ασθενών. Οι ασθενείς μπορεί να βιώνουν άγχος, κατάθλιψη και κοινωνική απομόνωση λόγω της κατάστασής τους. Επίσης μπορεί η νόσος να επηρεάσει τις σχέσεις τους, την εργασία τους και τις κοινωνικές τους επαφές. Ως εκ τούτου, είναι σημαντικό για τους παρόχους υγειονομικής περίθαλψης να αντιμετωπίζουν τόσο τις σωματικές όσο και τις συναισθηματικές ανάγκες των ασθενών με ΙΦΝΕ.
Η δική μας προσέγγιση στους ασθενείς με ΙΦΝΕ
Η ομάδα μας αντιμετωπίζει τους ασθενείς με ΙΦΝΕ με ιδιαίτερη προσοχή λόγω της πολύπλοκης φύσης της νόσου και της πολυδιάστατης προσέγγισης που απαιτείται στην φροντίδα τους. Η πολύ προσεκτική μελέτη του ιστορικού, η φυσική εξέταση, η μελέτη των απεικονιστικών, βιοχημικών, ενδοσκοπικών και ιστολογικών δεδομένων θα βοηθήσει να καταγραφεί η ως τώρα πορεία.
Περαιτέρω εξετάσεις που μπορεί να απαιτηθούν συζητούνται με τον ασθενή με γνώμονα πάντα την χρησιμότητα τους και την απάντηση στο ερώτημα πως θα χρησιμεύσουν στην θεραπευτική μας προσέγγιση. Οι ψυχολογικές και κοινωνικές συνιστώσες, η έμφαση στην ποιότητα ζωής, η συζήτηση για την διατροφή και άλλες παραμέτρους του τρόπου ζωής είναι βασικός πυλώνας της ολιστικής μας προσέγγισης. Κλείστε ένα ραντεβού σήμερα να συζητήσουμε τους προβληματισμούς σας εάν πάσχετε από νόσο του Crohn ή ελκώδη κολίτιδα.
Η ηπατολογία είναι μια ιατρική ειδικότητα που ασχολείται με τη μελέτη, την πρόληψη, τη διάγνωση και τη θεραπεία των ασθενειών του ήπατος. Το ήπαρ είναι ένα ζωτικό όργανο που διαδραματίζει κρίσιμο ρόλο στην πέψη, τον μεταβολισμό και την αποτοξίνωση του σώματος. Ως εκ τούτου, τυχόν προβλήματα με το ήπαρ μπορεί να έχουν σημαντικές συνέπειες στη συνολική υγεία ενός ατόμου.
Ένα από τα πιο συνηθισμένα ηπατικά προβλήματα που παρακολουθούμε η λιπώδης νόσος του ήπατος (NAFLD). Πρόκειται για μια κατάσταση κατά την οποία συσσωρεύεται λίπος στο ήπαρ, προκαλώντας φλεγμονή και βλάβη στα ηπατικά κύτταρα. Η λιπώδης ηπατική νόσος μπορεί να προκληθεί από διάφορους παράγοντες, όπως η παχυσαρκία, ο διαβήτης, το μεταβολικό σύνδρομο και η κατανάλωση αλκοόλ. Οι ηπατολόγοι μας μπορούν να παρέχουν στους ασθενείς εξατομικευμένα σχέδια θεραπείας που αντιμετωπίζουν τα υποκείμενα αίτια της λιπώδους ηπατικής νόσου.
Ένα άλλο κοινό πρόβλημα που αντιμετωπίζουν οι ηπατολογικές μας υπηρεσίες είναι η ιογενής ηπατίτιδα. Η ηπατίτιδα είναι μια ιογενής λοίμωξη που μπορεί να προκαλέσει φλεγμονή και βλάβη στο ήπαρ. Υπάρχουν διάφοροι τύποι ιών ηπατίτιδας, όπως η ηπατίτιδα A, B, C, D και E. Οι ηπατολόγοι μας μπορούν να διαγνώσουν και να διαχειριστούν τις λοιμώξεις από ηπατίτιδα, καθώς και να παρέχουν προληπτικά μέτρα, όπως εμβολιασμούς.
Η κίρρωση του ήπατος είναι μια άλλη ηπατική νόσος με την οποία ασχολούνται οι ηπατολογικές μας υπηρεσίες. Πρόκειται για μια χρόνια πάθηση κατά την οποία ο ουλώδης ιστός αντικαθιστά τον υγιή ηπατικό ιστό, υποβαθμίζοντας την ηπατική λειτουργία. Η κίρρωση του ήπατος μπορεί να προκληθεί από διάφορους παράγοντες, όπως οι χρόνιες λοιμώξεις από ηπατίτιδα, η κατάχρηση αλκοόλ και η λιπώδης νόσος του ήπατος. Οι ηπατολόγοι μας μπορούν να παρέχουν στους ασθενείς ολοκληρωμένα σχέδια θεραπείας που αποσκοπούν στην επιβράδυνση της εξέλιξης της κίρρωσης του ήπατος και στη βελτίωση της ποιότητας ζωής του ασθενούς.
Στο AthensGastro, κατανοούμε ότι οι ηπατικές παθήσεις μπορεί να έχουν σημαντικό αντίκτυπο στη ζωή ενός ατόμου. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο οι ηπατολογικές μας υπηρεσίες έχουν σχεδιαστεί για να παρέχουν στους ασθενείς εξατομικευμένη φροντίδα και υποστήριξη. Οι ηπατολόγοι μας συνεργάζονται στενά με άλλους επαγγελματίες υγείας για να διασφαλίσουν ότι οι ασθενείς λαμβάνουν την καλύτερη δυνατή φροντίδα. Εάν αντιμετωπίζετε οποιοδήποτε ηπατικό πρόβλημα, μη διστάσετε να επικοινωνήσετε μαζί μας για μια συμβουλευτική επίσκεψη με έναν από τους ηπατολόγους μας.
